Impressie dialoogviering zondag 9 juli

‘De taal van de weerbaarheid, de taal van het hart’
Door Sheila Smit

Tussen de bedrijven door sprong ik snel op de fiets op weg naar de dialoogviering, een viering waarin teksten, ervaringen en muziek van mensen met verschillende levensbeschouwelijke achtergronden gedeeld zouden worden in het kader van het thema verbondenheid. Ik had er zin in en kon wel een pauze gebruiken na alle scriptie-horror van het afgelopen weekend. Als nieuwe communicatie medewerker van NEWConnective was ik ook nieuwsgierig naar deze viering die in samenwerking met het Breed Interreligieus Overleg Amsterdam Oost (BIO) en Dialoog in actie en de Hofkerk.

Aangekomen bij een prachtige kerk midden in een woonwijk in Amsterdam-Oost kreeg iedereen bij binnenkomst een bloem in zijn hand en even later werd de avond geopend. De viering startte met een performance van vier jongvolwassenen, waaronder onze Nora van NEWConnective. Zij deelden persoonlijke verhalen over het ervaren van vooroordelen over wie je bent. Bijvoorbeeld, dat je in de supermarkt een moslima het beste kunt aanspreken door luid en articulerend te praten of dat je als lid van de evangelische kerk tegen het homohuwelijk bent. Tijdens deze avond stond ‘de ander zien’ centraal. We stonden stil bij het voeren van een dialoog met elkaar. Waarbij je met elkaar van gedachten wisselt en waar écht naar elkaar wordt geluisterd. Zodat je elkaar kunt ontmoeten zonder de verschillen weg te poetsen. Er werden gedichten en teksten voorgedragen. Bijbelse teksten werden afgewisseld met een recitatie in het Arabisch uit de Koran.

Ik vond het heel bijzonder hoe deze afwisseling van religieuze voordrachten samen ging in de rooms-katholieke kerk. Er werd prachtig gezongen en er klonk pianomuziek. Tijdens het bloemenritueel kon iedereen de ontvangen bloem in de vaas steken waarbij verbondenheid werd gecreëerd. Alle bloemen samen vormden al snel een symbolisch boeket van diversiteit. Voordat de viering gezamenlijk werd afgesloten met een lied werd de opdracht gegeven om in tweetallen drieminuten lang elkaar in de ogen aan te kijken. Ik zat tegenover de pianiste van de avond en we keken elkaar, lichtelijk ongemakkelijk, aan in stilte. Naast ons klonk gegiechel van twee meiden die een lachaanval kregen en er niet meer uit konden komen. De achterliggende gedachte bij deze opdracht was het opwekken van verbondenheid waarbij je de ander gaat zien als een mens gelijk aan jezelf. Daarna volgde de maaltijd en was er even pauze om met elkaar ervaringen uit te wisselen en met elkaar kennis te maken. Het was super lekker weer en nadat ik in de rij stond van het buffet ben ik lekker naar buiten gegaan om in de tuin van de kerk te gaan eten.

Het eten werd klaargemaakt door de dames van ‘We are Here’, een groep vluchtelingen uit Amsterdam die zijn uitgeprocedeerd en zich hard maken voor het zichtbaar maken van de problemen rondom afgewezen en onuitzetbare vluchtelingen in Nederland. Zij hadden een geurige, kleurrijke vegetarische maaltijd uit de Ethiopische keuken klaargemaakt waarbij verschillende groentes werden geserveerd met Injera, een Ethiopische broodpannenkoek. Na de maaltijd werd het dialoog gevoerd in groepjes. Gedachten en inzichten werden met elkaar gedeeld rondom het thema verbinding wat tot mooie take home messages had geleid. Zoals; verbinding is vriendschap en respect, verbinding is liefde, en verbinding is elkaar ontmoeten door middel van kunst. Het was een bijzondere en diverse viering waarin de openheid naar elkaar goed voelbaar was.

Om acht uur stapte ik weer op de fiets terug naar huis. Verzadigd van het heerlijke eten en verrijkt met nieuwe indrukken en uitgewisselde ervaringen met op verzoek een bloem in mijn hand uit de vaas. Een bloem om te geven aan een bekende of onbekende om de diversiteit verder te verspreiden. Ik woon alleen dus heb de prachtige bloem in een vaas gezet op mijn tafel en heb zo nog een weekje na kunnen genieten van deze viering.