Podcast over Rouw: Emma & Riekje

18 november 2020

Emma Kemp verloor in haar studententijd zowel haar moeder (op haar 21e) als haar vader (een jaar later). In deze podcast over rouw gaat Riekje van Osnabrugge in gesprek met Emma over het verlies.

In gesprek met Emma Kemp

Luister hier onze tweede podcast, waarin Riekje met Luna in gesprek gaat over het verlies van haar vader.

Teruglezen

Lees hier de column van Emma:

“Ik heb me regelmatig afgevraagd of ik wel verdrietig genoeg was na het overlijden van mijn moeder, of ik niet had moeten huilen op haar crematie. Waarom ik harder huilde toen mijn kat overleed dan toen mijn oma overleed.

Nadat mijn moeder overleed wilde ik vaak niets liever dan over haar praten. Haar lange strijd was voorbij, nu was het tijd voor mooie verhalen, herinneringen, wat er ook maar te vertellen viel. Maar de verhalen bleven uit. Ik probeerde haar afwezigheid te benoemen bij mijn vader tijdens het etentje van mijn broers afstuderen, maar het maakte hem alleen maar ongemakkelijk.

Ik dacht dat ik mijn vader op een andere manier zou leren kennen, nadat mijn moeder was overleden, maar dat gebeurde niet. In het jaar na mijn moeders overlijden spraken we elkaar weinig doordat ik een tijdje in Berlijn studeerde. Voor mij leek mijn vader op een afstandje dus niet anders zonder haar, misschien omdat mijn ouders al zo lang samen waren en daardoor zo aan elkaar gewend waren geraakt.

Na zijn overlijden hoopte ik toch meer te weten over hoe het was voor hem om zonder mijn moeder te zijn. Ik weet niet precies waar ik naar op zoek was, misschien wilde ik weten of mijn vader zelf nog wel wist wie hij was, of hij nog wel contact had met mensen, omdat mijn moeder altijd degene was die de contacten onderhield.

Dus ben ik zijn e-mails door gaan spitten. Sorry, pap. Het is niet helemaal netjes, vooral omdat ik bang was om zijn Parship-account tegen te komen, maar ik zocht naar een soort troost. En die vond ik. E-mails van oude buren die vragen wanneer ze eens konden komen eten, een e-mail van papa naar vrienden van hem waarin hij zegt dat het hem goed deed over mama te praten, een e-mail waarin hij zegt alleen te zijn, maar dat het hem niet zwaar valt. En nu was papa niet iemand die daar een big deal van zou maken, maar ik denk dat hij het ook meende. Hij was bezig met zijn hobby – het in elkaar zetten van een geluidsversterker, iets waar hij plezier aan beleefde, vooral omdat mama had gezegd dat hij daar veel tijd in moest stoppen als zij er niet meer zou zijn. 

Hij was in ieder geval niet ongelukkig, en daarin vond ik troost.”