Wat brengt een klooster, yoga en een moslima samen?

Wat brengt een klooster, een moslima en yoga samen
19 juni 2019

Onze programmamaker Nora die aankomend retraite zal begeleiden heeft haar eigen ervaring gedeeld over haar stilte weekend.

Hoge verwachtingen had ik van het yoga- en studieweekend in het klooster. Helemaal zen zou ik er uitkomen, al wist ik niet eens wat het woord zen precies inhoudt. Iets met volledige kalmte en beheersing van lichaam en geest. Sommige mensen om mij heen trokken hun wenkbrauwen op of moesten er een beetje om grinniken. Een moslima die aan yoga gaat doen in het klooster!? Ik had een mooi verhaal klaar: je kon stevig in je eigen geloofstraditie staan en tegelijkertijd uit andere tradities mooie dingen gebruiken.

Moet je dan ook je telefoon inleveren, vroeg een vriendin. Dat hoefde niet, maar ik was wel verbaasd dat er geen wifi in het gebouw bleek te zijn. Daar zat ik dan met mijn laptop waar ik tussen de yogasessies door op wilde werken. So be it, dacht ik. Laptop en telefoon gingen op uit en stand stil in de kast. Ik ging focussen op rust. De yogadocente was duidelijk tijdens het welkom: niets moest, alles mocht. “Alles loslaten om rust en vreugde te ervaren” was het motto. Ik schaarde onder ‘alles’ ook, of juist vooral, mijn laptop en telefoon.

De eerste yogasessie was raak. Tijdens de sessie yoga nidra werden we een uur lang door middel van diepe ademhalingstechnieken en verbeeldingskracht in een totale vorm van ontspanning gebracht. Een van de opdrachten was om je te verbeelden dat je je in een tempel bevond met heiligen op de muren geschilderd. In plaats van heiligen fantaseerde ik de namen van God en Profeet Mohammed en mooie Koranspreuken op de muren. Moeiteloos vormde ik deze oefening gedeeltelijk om naar mijn eigen geloofstraditie. Zorgen om planningen en deadlines ebden langzaam weg met elke diepe ademhaling vanuit de buik. Later op de avond zette ik deze ademhaling door tijdens het islamitische gebed en ik merkte hoe het mijn concentratie bevorderde.

Terwijl ik op mijn yogamat naar het plafond staarde, bedacht ik hoe ik hierover een status-update op Facebook kon zetten. “Loslaten, wees in het hier en nu!” riep ik mezelf in stilte toe. En ik ging over tot diep ademhalen.

De tweede dag werd het lastiger. Geconcentreerd ademhalen en verbeelden lukte wel, maar oefeningen waarbij lichaamsdelen op plekken op het lichaam gelegd moesten worden waar ze nog nooit gelegd waren, kostten – op z’n zachtst uitgedrukt – meer moeite. Ik was duidelijk minder gevorderd dan de overige deelnemers die parmantig hun voeten in de nek legden en tegelijkertijd sereen glimlachten. Het “houd je gezicht ontspannen” van de yogadocente ging aan mij in ieder geval voorbij. Niets moest, dus stopte ik maar met mijn moeizame bewegingen. Terwijl ik op mijn yogamat naar het plafond staarde, bedacht ik hoe ik hierover een status-update op Facebook kon zetten. “Loslaten, wees in het hier en nu!” riep ik mezelf in stilte toe. En ik ging over tot diep ademhalen.

Zelfs een zuster van het klooster vond het tijdens een gebedsdienst niet vreemd om even weg te lopen om haar mobiele telefoon op te nemen.

De sessies hadden wel effect: ik werd rustiger en had steeds minder de hardnekkige neiging om op het schermpje van mijn telefoon te kijken of er geen berichten waren. Ik begon meer oog te krijgen voor de andere deelnemers en ontdekte dat ik de enige was die onder volledige rust ook een boycot van internet en telefoon verstond. Mensen speelden Wordfeud en Candycrush en facebookten en whatsappten net zo vlot als ze tijdens de yogalessen acrobatische kunstjes uithaalden. Zelfs een zuster van het klooster vond het tijdens een gebedsdienst niet vreemd om even weg te lopen om haar mobiele telefoon op te nemen.

Yogasessies, lange of kortdurende retraites in het klooster, islamitische gebedsrituelen: het zijn allemaal momenten van je terugtrekken van de beweeglijke wereld.

Ik was verbaasd en tegelijkertijd opgelucht. Ik was dus niet de enige die moeite had met volledige afsluiting van de buitenwereld. Yogasessies, lange of kortdurende retraites in het klooster, islamitische gebedsrituelen: het zijn allemaal momenten van je terugtrekken van de beweeglijke wereld. Momenten van rust. Maar die beweeglijke, onrustige wereld zit ook in ons, we dragen haar en weinig mensen kunnen zich er volledig van losmaken. Toen besefte ik: onrust is nodig om de momenten van rust te ervaren. Met dit inzicht liet ik vervolgens los dat ik iets niet mocht (het woord ‘niet’ veroorzaakt volgens de yogadocente blokkades in de geest), dus checkte ik mijn Facebook. En daar kwam ik een citaat van de bekende Amerikaanse islamitische psycholoog en publicist Yasmin Mogahed tegen:

A boy said to a man: “I want happiness.”
The man said: 
“Remove ‘I’–that is your ego. 
Remove ‘want’–that is your desire. 
And what remains is happiness.”

Zie daar: de inspiratie voor de weg naar vreugde werd mij ook via social media aangereikt. Geluk, kalmte, concentratie: het zit al in jezelf. Maar die weg naar jezelf moet je wel zien te vinden. En als je goed genoeg om je heen kijkt, zowel in de echte als de digitale wereld, en ondertussen diep in- en uitademt, dan zijn er genoeg inspiratiebronnen te vinden.

Ik was na dit weekend misschien niet volledig zen, maar ik wist weer wel dat ik ook maar een mens ben, met alle imperfecties die daarbij horen. En dat accepteren geeft ook weer een stukje rust.

Bron: Nieuwwij https://www.nieuwwij.nl/nieuw-wij/moslima-doet-aan-yoga-het-klooster/