Zonder-Moederdag

Het is Moederdag. Een collega vroeg een paar dagen geleden of we er geen aandacht aan moesten besteden, voor hen die een Zonder-Moederdag meemaken. Ik dacht dat het te laat was om er nog even goed voor te gaan zitten, als dochter-zonder-moeder was ik er op dat moment eigenlijk niet zo mee bezig.

Mijn huisgenoot vroeg later hoe dat voelt voor mij, Moederdag zonder moeder. Ik gaf toe dat ik er nog niet zo veel bij stil had gestaan, niet zoveel als voorgaande jaren. Ik zie de reclames wel, maar laat het een beetje aan me voorbij gaan. Eerder las ik dat een bedrijf zijn nieuwsbrieflezers de optie geeft zich uit te schrijven voor de Moederdagmail, maar niet voor de andere nieuwsbrieven. Wauw, service!

De eerste jaren na de dood van mijn moeder ergerde ik me goed aan Moederdag-reclames. Ik vond het commerciële onzin, waarom konden die bedrijven zich niet verplaatsten in al die mensen die geen moeder of moederfiguur (meer) hadden? Dat is toch niet zo veel gevraagd? Nu begrijp ik wel dat ze zo’n groot mogelijke groep willen aanspreken, en er zijn genoeg moeders die die zorg verdienen, die extra verwend mogen worden op Moederdag. Plotseling zag ik dit jaar het positieve van Moederdag in. Bovendien zijn er genoeg moeders die er niet meer zijn, maar nog steeds die aandacht verdienen, op welke manier dat ook vorm krijgt.

Ik kan treuren dat mijn moeder er niet meer is, maar het is ook een dag waarop ik extra dankbaar kan zijn dat ze mijn moeder is geweest. Ik denk terug aan de Moederdagen die we wel gehad hebben, waarop ik mijn best deed het haar uitermate gemakkelijk te maken. Ik wilde niet dat ze de was deed, dat ze kookte. Maar mijn moeder had best een vaste rol in ons gezin, dus die wens ging vaak genoeg niet in vervulling.

En door die herinneringen komt er toch een moment dat ik haar mis. Dan kan ik niets ergers bedenken dan een Moederdag moeten doorbrengen zonder mijn moeder. Terwijl er zoveel moeders geliefd worden en ik het allang niet meer als iets vanzelfsprekends kan zien om een moeder te hebben. Maar wie wil daar ook bij stilstaan zolang je nog een moeder hebt? Mijn moeder verdient de mooiste Moederdag, juist omdat ik het haar niet meer kan geven. Maar aan wie geef ik het dan? Waar laat ik dit verlangen?

Ik zou niet willen dat Moederdag er niet zou zijn, maar dat ik een andere Moederdag beleven kon.